शाळेचे ते दिवस आठवले की

शाळेचे ते दिवस आठवले की..........

शाळेचे ते दिवस आठवले की …

उगीचच मोठं झाल्यासारखं वाटतं ….

पुन्हा शाळेत जावसं वाटतं ….

शाळा आमची छान होती …

Last bench वर आमची team होती ….

 आणि मधल्या सुट्टीत कॅन्टीन मधल्या वडा-पाव

साठी ….

साला नेहमीच line असायची …

जन-गण-मन ला कधी कधी ..

शाळे बाहेर सुद्धा उभे रहायचो …

प्रतिज्ञेच्या वेळी हाताला टेकू देऊनही ….

प्रतिज्ञा म्हणायचो …

पावसाळ्यात शाळेत जाताना ,

छत्री दप्तरात ठेऊन …. मुद्दामच भिजत जायचं

…

पुस्तक भिजू नये म्हणून ….

त्याना पिशव्यांमध्ये ठेवायचं ….

शाळेतून येता येता … एखाद्या डबक्यात

उडी मारून …

उगीचच सगळ्यांच्या अंगावर पाणी उडवायचं ….

Black -board वर बोलणार्या मुलांमध्ये ….

Monitor नेहमीच आमचं नाव लिहायचा …

नेहमीच्याच incomplete गृपाठामुळे …

हातावर duster चा व्रण असायचा ….

प्रयेत्येक Off -period ला P.T. साठी ….

आमचा आरडाओरडा असायचा …

शाळेतून घरी येताना शाळेबाहेरचा ….

तो बर्फाचा गोळा संपवायचा ….

इतिहासात वाटतं …. होता शाहिस्तेखान …

नागरिक शास्त्रात पंतप्रधान ….

गणित… भुमितीत होतं … पायथागोरस च

प्रमेय …

भूगोलात वाहायचे वारे …. नैऋत्य … मॉन्सून …

का कुठलेतरी … वायव्य….

हिंदीतली आठवते ती “चिंटी कि आत्मकथा”

English मधल्या grammar नेच

झाली होती आमची व्यथा …

शाळेतल्या gathering चा dance …

बसल्या बसल्या झोपान्यासाठीचा …

तो मराठी चा तास ….

दरवर्षी नवीन भेटायचे ….

Uniforms आणि वह्या पुस्तकांचा set …..

पण नवीन दप्तरासाठी नेहमीच

करावा लागायचा wait ….

शाळा म्हटली कि अजूनही आठवतात ….

desk वर pen ने त्या “pen fights” खेळणं

….

exams मधल्या … रिकाम्या जागा भरणं …

आणि जोड्या जुळवणं …

चिखलातल्या त्या football च्या matches

कबड्डीत … पडून धडपडून ….

हातापायांवर आलेले scraches …

खरच कंटाळा आलाय या मोठेपणाचा ….

मला पुन्हा लहान व्हायचं ….

हसायचं …. खेळायचं ….

मला पुन्हा शाळेत जायचं …

---अनामिक