पाहिलात ना हा पोलीस अधिकारी...
निःशब्द होऊन जातो आपण असं काही दिसलं की ..
वाटतं याच्या तुलनेत आपण किती सुखात आहोत. आपल्याला घरातच तर राहायचं फक्त.
इथे पहा.. दारात बसून जेवावं लागतंय कारण कर्तव्य साद घालतंय..
हक्काचं घर असून तो आत बसून जेऊ शकत नाही.. आपल्यामुळे घर संकटात टाकायचं नाही त्याला.
ताटाखाली प्लास्टिकचा डबा घेतलाय आणि दोन घास पोटात टाकतोय कसेबसे..
नजर मात्र खिळलीये दारात उभ्या असलेल्या आपल्या चिमुरडीवर...
दारात उभं राहून चिमुकलीसुद्धा पाहतेय बापाला !
पण मोकळेपणाने उचलून सुद्धा घेऊ शकत नाही तो.
जातील हेही दिवस असा दिलासा देतोय स्वतःला...
घासासोबत गिळतोय एक आवंढाही !
हे त्याचं रोजचं जगणं झालंय आता.
असाच जेवतोय फुटपाथवर, झाडाच्या सावलीत नाहीतर असा आपल्याच दाराशी निर्वासितांसारखा !
त्याची कशाविषयी तक्रार सुद्धा नाही कारण त्याला माहितीये माझ्यासारखे अनेकजण रोज यातूनच जातायत
कारण कोरोना नावाच्या महाराक्षसाशी दोन हात करायला तो उतरलाय मैदानात.
.
छातीचा कोट करून रोज तो उभा राहतोय रस्ते निर्मनुष्य करण्यासाठी !
आपल्याला पिटाळतोय घरी आपण सुरक्षित राहण्यासाठी !
स्वतः मात्र उभा राहतोय रस्त्यांवर तुमच्या आणि कोरोनाच्यामध्ये भिंत बनून !
आपले दोन अश्रू त्याच्यासाठी देऊया..
त्याची ही मेहनत वाया जाणार नाही हे पाहूया..
लेखन :© पराग पोतदार
0 comments:
Post a Comment